Kosta Bogdanović bio je značajna ličnost savremene srpske umetnosti – vajar, teoretičar i istoričar umetnosti, čiji rad spaja stvaralačku praksu i teorijsku misao. Njegovo vajarsko delo zasniva se na istraživanju forme, duhovnog i arhetipskog, posebno u radu sa drvetom, koje je smatrao živim materijalom i nosiocem memorije. Bogdanovićeve skulpture i reljefi oblikovani su u skladu s prirodom materijala, naglašavajući tišinu, harmoniju i univerzalne cikluse prirode. Uz vajarsku praksu, izgradio je i originalan teorijski sistem vizuelne kulture, kojim je nastojao da poveže umetnost, nauku i filozofiju. Time je postao jedan od najuticajnijih umetnika i teoretičara vizuelne kulture na jugoslovenskoj i srpskoj umetničkoj sceni druge polovine dvadesetog veka.
Rođen je 1930. godine u Osjeku kod Sarajeva. Nakon završene gimnazije i studija biologije, diplomirao je istoriju umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1962. godine. Vajarstvo je učio u ateljeu Sretena Stojanovića između 1958. i 1961, a iste godine postao je i član ULUS-a. Profesionalnu karijeru započeo je u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu, gde je radio kao kustos, savetnik i direktor (1985–1987). Osnovao je Centar za vizuelnu kulturu i informacije (1974), a na osnovu višegodišnjih istraživanja uveo je predmet Vizuelna kultura, koji je predavao na Akademiji likovnih umetnosti u Sarajevu, a potom i u Banjaluci, Podgorici, Novom Sadu i Beogradu. Njegovo teorijsko delovanje značajno je uticalo na razvoj umetničkog obrazovanja i afirmaciju pojma vizuelne kulture u regionu.
Tokom karijere izlagao je na više od četrdeset samostalnih i preko dvesta grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu, a njegova dela nalaze se u brojnim muzejskim i privatnim zbirkama. Dobitnik je velikog broja priznanja: II nagrada za skulpturu na izložbi „Mladi – likovno stvaralaštvo“ (Beograd, 1959), Srebrna plaketa na Međunarodnoj izložbi skulpture u metalu (Varšava, 1968), Otkupna nagrada na VI Plavom salonu (Zadar, 1970), Zlatni beočug (Beograd, 1974), Nagrada na Pančevačkoj izložbi jugoslovenske skulpture (1991), Politikina nagrada iz Fonda Vladislav Ribnikar (1993), Nagrada ULUPUDS-a za životno delo (1998), Nagrada Hercegnovskog zimskog salona (2000, 2003), Gran pri Međunarodnog bijenala umetnosti minijature u Gornjem Milanovcu (2012), i mnoge druge.
Kosta Bogdanović ostavio je snažan trag kao umetnik, pedagog i mislilac. Njegova dela i teorijski radovi i danas inspirišu umetnike, istoričare umetnosti i istraživače vizuelne kulture. Umro je 2012. godine u Beogradu, ostavivši iza sebe bogato nasleđe koje ga svrstava među najznačajnije umetnike i teoretičare srpske umetnosti XX veka.
