Nenad Džoni Racković jedan je od najupečatljivijih i najkontroverznijih multimedijalnih umetnika savremene srpske umetničke scene. Njegovo stvaralaštvo razvijalo se na preseku likovne umetnosti, performansa, filma, književnosti i radija, oblikujući autentičan autorski izraz zasnovan na provokaciji, ironiji i snažnom ličnom stavu. Formirao se tokom osamdesetih i devedesetih godina, u periodu intenzivnih društvenih i kulturnih promena, kada postaje jedna od ključnih figura alternativne i urbane scene Beograda. Njegovi radovi često balansiraju između umetnosti i društvenog komentara, rušeći granice između medija i dovodeći u pitanje ustaljene estetske i ideološke obrasce.
Rođen je 1967. godine u Beogradu. Studirao je glumu na Fakultetu dramskih umetnosti. Prvu pesmu objavio je 1984. godine u Književnoj reči, dok je prvu izložbu, “Transfrontum”, realizovao 1985. godine u Studentskom kulturnom centru u Beogradu. Tokom devedesetih godina uređivao je i vodio kultnu emisiju „Ritam srca“ na Radiju B92 (1990–1998), koja je ostavila snažan trag na tadašnju kulturnu i muzičku scenu, a bio je i stalni saradnik projekta Beorama u periodu od 1995. do 1998. godine.
Racković je realizovao brojne samostalne i grupne izložbe, performanse i interdisciplinarne projekte. Kao glumac i autor učestvovao je u filmovima „Kako je propao rokenrol“ (1990), „Crni bombarder“ (1991) i „Marble Ass“ (1995), kao i u televizijskom filmu „Poslednja dadaistička predstava“ (TV Novi Sad, 1992). U pozorištu je nastupio u predstavi „Sveti Nik, Nicholas Edward Cave – život i veze“ (Bitef teatar, 1992). Pored vizuelnog i izvođačkog rada, objavio je romane „Aspirin“ (2002), „Knjiga recepata“ (2002) i „Nesavladiva priča“ (2006), kao i veliki broj tekstova u književnim časopisima. Njegov opus zauzima posebno mesto u savremenoj srpskoj umetnosti, kao primer beskompromisnog, slobodnog i angažovanog autorskog izraza.
